Leasing operacyjny i finansowy
Leasing operacyjny i leasing finansowy są formami finansowania zewnętrznego zakupu środków trwałych przez przedsiębiorców lub osoby prywatne. Różnice między nimi tkwią przy tym w sposobie rozliczania podatkowego obu rodzajów leasingu.
Z tego artykułu dowiesz się:
Leasing operacyjny i finansowy – co warto o nich wiedzieć?
Umowa leasingowa wiąże leasingodawcę z leasingobiorcą na określony czas. Zakłada, że w zamian za udostępnianie przez leasingodawcę danego dobra – jego własności lub rzeczy kupionej od innego podmiotu – leasingobiorca będzie opłacał określone raty leasingowe. Biorąc pod uwagę długość okresu użytkowania dobra oraz tryb rozliczania kosztów podatkowych z tytułu opłacanego czynszu leasingowego, leasing można podzielić na dwie kategorie:
- leasing operacyjny,
- leasing finansowy.
Co to jest leasing operacyjny? To leasing, w którym nie dochodzi do przeniesienia prawa własności przedmiotu leasingu na leasingobiorcę, a umowa zakłada możliwość jego wykupu po okresie jej trwania. Z kolei amortyzacja środka trwałego leży po stronie leasingodawcy. Leasing operacyjny nazywany jest także leasingiem usługowym. Drugim rodzajem leasingu jest leasing finansowy. To forma leasingowania środków trwałych, w której na korzystającego, czyli na leasingobiorcę, przechodzi formalna własność przedmiotu leasingu. Jest on wpisywany do jego składników majątkowych i to on ma obowiązek dokonywania od niego odpisów amortyzacyjnych.
Jaka jest różnica pomiędzy leasingiem operacyjnym a finansowym?
Błędem jest zamienne wykorzystywanie pojęć leasingu operacyjnego i leasingu finansowego, ponieważ istnieją pomiędzy nimi istotne różnice. Pierwszą ważną kwestią związaną z odróżnieniem od siebie tych dwóch pojęć jest fakt, że przy leasingu operacyjnym przedmiot umowy leasingowej jest zaliczany do składników majątku finansującego i to on ma obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zupełnie inaczej jest przy leasingu finansowym, gdzie przedmiot leasingu jest włączany do grona środków trwałych leasingobiorcy i to on dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Leasing operacyjny i leasing finansowy mają o wiele więcej różnic, które związane są z rozliczaniem kosztów leasingowych. W przypadku leasingu operacyjnego:
- przedmiot leasingu jest własnością leasingodawcy i to on realizuje obowiązek amortyzacyjny;
- całą ratę netto leasingu operacyjnego, łącznie z wkładem własnym (czynszem inicjalnym), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów;
- okres trwania umowy leasingowej powinien być dłuższy niż 40 proc. czasu amortyzacji przedmiotu leasingu;
- wykup przedmiotu leasingu zależny jest od stawki amortyzacji i okresu wykupu;
- podatek VAT doliczany jest do każdej raty leasingowej.
We wszystkich tych przypadkach leasing operacyjny i leasing finansowy wyraźnie różnią się względem siebie. W przypadku leasingu finansowego:
- własność przedmiotu leasingu znajduje się po stronie leasingobiorcy i to on dokonuje odpisów amortyzacyjnych,
- do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie część odsetkową raty leasingowej oraz koszty amortyzacji,
- okres trwania umowy – powyżej 12 miesięcy,
- możliwość wykupu przedmiotu leasingu następuje wraz z ostatnią ratą leasingową,
- podatek VAT musi być opłacony z góry, łącznie z uiszczaniem pierwszej raty leasingowej.
Czy taka forma leasingowania jest opłacalna?
Żeby potencjalny leasingobiorca mógł ocenić, co się opłaca – leasing operacyjny czy leasing finansowy – powinien policzyć koszty związane z takim finansowaniem. Musi wiedzieć przynajmniej orientacyjnie, jakie są koszty leasingu operacyjnego, a jakie są koszty leasingu finansowego. Może sprawdzić to w ofercie i porównać koszty w kalkulatorze leasingowym w sieci.
Nie tylko wysokość samych opłat leasingowych decyduje o tym, czy dana forma leasingu jest opłacalna dla klienta. Ważne jest też, że w leasingu operacyjnym wszystkie koszty, wraz z opłatą wstępną, podstawową czy opłatą za zawarcie umowy leasingu operacyjnego, można zaliczyć do kosztów podatkowych. Natomiast w przypadku leasingu finansowego tylko część odsetkowa raty i amortyzacja zaliczane są do grona kosztów podatkowych. Poza tym zwiększonym kosztem dla leasingobiorcy jest to, że musi zapłacić podatek VAT w całości z góry, przy pierwszej racie leasingowej. Niemniej właśnie ten rodzaj leasingu powoduje, że po wpłacie ostatniej raty korzystający staje się pełnoprawnym właścicielem przedmiotu leasingu. W leasingu finansowym leasingobiorca nie ponosi kosztów opłaty wstępnej.